حمل و نقل ترکیبی انتقال کالا از کشوری به کشور دیگر حداقل با دو روش حمل‌ونقل متفاوت(برای مثال دو روش دریایی و جاده‌ای) می‌باشد. این نکته قابل توجه است که این نوع از حمل تحت قرارداد و مسئولیت واحد یک شرکت یا فورواردر می‌باشد.
حمل ترکیبی یکی از متداول‌ترین روش‌های حمل و نقل دریایی می‌باشد که به دلیل انعطاف‌پذیری بالایی که در حمل محموله‌های تجاری دارد، بسیار پرکاربرد می‌باشد.
لازم ذکر است که در طول حمل ترکیبی واحد بارگیری معمولا کانتینر است که بین حالت‌های مختلف حمل و نقل(کامیون، کشتی، هواپیما و ...) جا‌به‌جا می‌شود.
این روش ریشه در انقلاب کانتینری دارد که با توسعه کشتی‌های RO-RO، شناورهای چندمنظوره و حمل کامیون‌ها در این شناورها، پل ارتباط خشکی به دریا و برعکس ایجاد شد.
استفاده از کانتینرها شرایط را برای انتقال محموله از یک روش حمل به روش‌های دیگر حمل و نقل فراهم نمود، ضمن آن که کانتینر ابزاری را فـراهم کرد که به وسیله آن می‌توان محموله را به وسیله همه شیوه‌های حمل جابه‌جـا نمـود.
در دهه 1950 ارسال‌کنندگان کالا شروع به استفاده از کانتینرها کردند، کانتینر ابزاری به شمار می‌آمد که مزیت‌های اقتصادی و عملیاتی ویژه‌ای را برای ارسال کنندگان محموله‌ها تامین می‌کرد. ورود کانتینر به سیستم حمل‌ونقل باعث شد تا فرایند حمل محموله‌ها به سطح بالایی از استاندارد برسد.
علاوه‌بر این دست‌اندرکاران این فرایند توانستند از عهده بسیاری از مشکلات فنی مربوط به انتقال کالاها با کشتی یا سایر وسایل نقلیه بربیایند.
مزایای حمل ترکیبی: